Poznaj parasailing | Parasailing Center - Polskie Centrum Parasailingu

Coś, co dla większości ludzi jest po prostu spadochronem holowanym za motorówką lub pojazdem, w rzeczywistości jest parasailem, czyli pewnym rodzajem „latawca”, przystosowanym do lotów pasażerskich na uwięzi. Nie jest to spadochron, na którym można wykonywać skoki z samolotu, chociaż w przypadku konieczności wyczepienia parasaila (np. w razie jakiegoś niebezpieczeństwa) sprzęt taki jest w stanie wylądować tak samo, jak normalny spadochron, dzięki czemu pasażer nie musi się obawiać o swoje zdrowie. Konieczność taka zdarza się jednak bardzo rzadko, dlatego każdy lot jest dla pasażera wspaniałym przeżyciem i niesamowitą przyjemnością. Co więcej, latać można zarówno nad wodą, jak i nad lądem, jedynym ograniczeniem są warunki pogodowe. Wybór holowników, których można użyć do pociągnięcia parasaila również jest imponujący, o czym można przeczytać w artykule Holowniki-pojazdy holujące.

Lot w wygodnej uprzęży – „siodełku”, możliwość podziwiania z góry pięknych widoków i poczucie prawdziwej wolności podczas holowania – to jest właśnie parasailing.

Historia parasailingu

Trudno określić, kiedy właściwie powstał parasailing. Z pewnością pierwsze próby holowania spadochronu miały miejsce bardzo dawno temu. W Polsce niektórzy śmiałkowie próbowali szczęścia już w latach 60′ XX w. Nie można jednak tak do końca uznać tego za parasailing, gdyż holowane wtedy konstrukcje nie były tak naprawdę parasailami. Były to zazwyczaj zwykłe spadochrony, nie przystosowane do holowania; próby takie były więc wielce ryzykowne.

Idąc za Wikipedią można przyjąć, że pierwszy prawdziwy parasail powstał w roku 1961, zaprojektowany przez Pierre-Marcel Lemoigne’a. Pierwszy lot parasaila miał miejsce prawdopodobnie również w roku 1961, a przeprowadził go francuski pułkownik Michel Tournier holując go za traktorem. Pierwszy lot za motorówką został wykonany również przez Francuzów w roku 1962, przez kanał La Manche. W roku 1963 Jacques-André Istel z firmy Pioneer Parachute zakupił od Lemoigne’a licencję na produkcję i sprzedaż tego sprzętu już pod nazwą „parasail”. Następne lata przyniosły rozwój parasailingu oraz kolejne ciekawe i przydatne wynalazki, takie jak skonstruowana w 1973 r. przez Marka McCulloh’a platforma startowa czy specjalistyczna łódź z wyciągarką, przeznaczona do uprawiania parasailingu, opatentowana w roku 1976.

Obecnie parasailing jest już tak rozwiniętą dyscypliną, że wiele zachodnich firm uczyniło z zarobkowego holowania podstawę swojej działalności. W Polsce w tej dziedzinie również daje się zaobserwować tendencję wzrostową.

Parasailing w Polsce

Do Polski parasailing przywędrował, jak łatwo się domyślić, z Zachodu, w dużej mierze za sprawą wielkiego pasjonata tej dyscypliny – Zbyszka Lewczuka. Założone przez niego Polskie Centrum Parasailingu – Parasailing Center jest do dnia dzisiejszego jedyną firmą, która produkuje najbezpieczniejszy i najbardziej uniwersalny sprzęt do parasailingu, korzystając z niemal 25-letniego doświadczenia swojego założyciela w tej dziedzinie. W ramach Polskiego Centrum Parasailingu działa także klub szkoleniowy Parasailing Center, który szkoli przyszłych adeptów parasailingu.

Military parasailing

Parasaile oprócz zastosowania rekreacyjnego mogą być wykorzystywane do celów militarnych. Przy ich użyciu można szkolić jak na spadochronach przyszłych spadochroniarzy, załogi samolotów i śmigłowców w zakresie opadania, sterowania, przyziemiania i wodowania. Ma to duże znaczenie dla psychicznego przygotowania do skoków spadochronowych. Dodatkową zaletą military parasailingu jest łatwość w zorganizowaniu lotów na parasailach, wystarczy bowiem w miarę równy teren, np. łąki, pola lub średniej wielkości akwen.

Koszty szkolenia są niskie, gdyż na lądzie używa się samochodu lub quada (ATV), a w przypadku wody skutera wodnego lub motorówki. W tej fazie szkolenia nie jest potrzebny statek powietrzny typu samolot, helikopter czy balon. Parasaile mogą unosić i opuszczać nie tylko ludzi, ale także różnego rodzaju ładunki. Wykorzystuje się je czasem jako bezzałogowe stanowiska obserwacyjne wyposażone w kamery lub załogowe wyposażone w środki obserwacji i łączności.

Kwestii holowania parasaila na lądzie nie regulują żadne przepisy, dlatego holującym i pasażerem może być każda osoba. Ważną jednak rzeczą jest wiedza w zakresie techniki holowania i zdrowy rozsądek, po to, aby nie wyrządzić krzywdy pasażerowi (pasażerom) parasaila. Wiedzę taką najlepiej zdobyć w klubach szkoleniowych, np. w naszym klubie Parasailing Center lub u osób zajmujących się holowaniami.

Niezależnie od tego czy posiadamy jakiekolwiek uprawnienia na holowanie czy też nie, to za bezpieczeństwo holowania od momentu przygotowania parasaila i pasażera do lotu, poprzez lot, lądowanie, aż do spakowania sprzętu po zakończeniu lotów odpowiada operator holownika (quada, samochodu, skutera wodnego, skutera śnieżnego, motorówki itp.).

Parasailing jest wspaniałą i łatwo dostępną zabawą dla osób chcących pożeglować w powietrzu. Pasażer parasaila nie musi posiadać żadnych uprawnień do latania, wystarczy, aby zastosował się do krótkiego instruktażu udzielanego przez organizatora całej zabawy lub osoby przez niego wyznaczonej.

Holowanie zarobkowe

Wiele osób interesuje się profesjonalnym parasailingiem i do nich kierujemy poniższe informacje. Aby rozpocząć działalność zarobkową należy zarejestrować działalność gospodarczą lub jeśli jakąś prowadzimy, to rozszerzyć jej zakres. Następnie ubezpieczyć się od odpowiedzialności cywilnej (OC), ewentualnie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Polisę można wykupić u ubezpieczycieli, którzy mają w swojej ofercie ubezpieczanie imprez sportowych i rekreacyjnych. Przy ubezpieczaniu lub przy kontaktach z instytucjami nie należy używać w stosunku do parasaila określenia „spadochron”, ponieważ parasail nie jest spadochronem i służy innym celom niż spadochron, choć czasza swym wyglądem może go przypominać. Parasail jest bezpiecznym latawcem osobowym, gdzie przebieg całego lotu jest kontrolowany od momentu startu do lądowania.

Jeśli chcemy prowadzić działalność na akwenie, to pamiętajmy, aby zapoznać się z aktualnymi przepisami. Na morzu regulują to zarządzenia Urzędu Morskiego, a na śródlądziu – Urzędu Żeglugi Śródlądowej. Ponieważ przepisy w Polsce często się zmieniają i odbiegają od unijnych, radzimy przed rozpoczęciem sezonu dołożyć starań, aby sprawdzić, czy nie uległy zmianie.

Wbrew pozorom nie musimy koniecznie dysponować specjalistycznym holownikiem, aby zacząć zabawę z parasailingiem. Parasaile produkowane przez naszą firmę są na tyle uniwersalne, że pozwalają na holowanie ich nawet za pomocą niezbyt mocnego pojazdu.

Wybór odpowiedniego holownika

Jeżeli holowanie ma się odbywać nad lądem, na nierównym terenie, idealnym rozwiązaniem będzie zastosowanie coraz bardziej popularnego w naszym kraju quada (ATV), czyli niewielkiego terenowego czterokołowca, najlepiej z napędem na 4 koła. W przypadku nieco równiejszego terenu możemy holować parasaila także za samochodem i to nie tylko terenowym. Zwykły samochód osobowy bez problemu daje sobie radę z wyholowaniem parasaila na odpowiednią wysokość.

Jeśli uprawiamy parasailing nad wodą, jako holownika możemy użyć na przykład motorówki, nawet z niezbyt mocnym silnikiem. Alternatywą dla niewielkiej łodzi motorowej jest specjalistyczna łódź do parasailingu posiadająca platformę startową oraz wyciągarko-ściągarkę. Są to jednak zazwyczaj naprawdę duże jednostki, zabierające na pokład jednorazowo nawet kilkanaście osób, przeznaczone raczej do zarobkowego holowania. Do holowania nad wodą można też wykorzystać RIBa, czyli ponton ze sztywnym dnem, a także skuter wodny.

Parasailing w zimie

Z uwagi na stosunkowo dużą popularność holowników takich jak quad czy łódź motorowa, można odnieść mylne wrażenie, że parasailing jest rozrywką sezonową. Otóż nie. Okazuje się bowiem, że nawet zima nie stwarza żadnych przeszkód do holowania parasaila, a to dzięki istnieniu skuterów śnieżnych, które doskonale sprawdzają się jako holowniki na śniegu. Lot w zimie dostarcza sposobności do podziwiania krajobrazu w zupełnie innej odsłonie niż przez resztę roku i, pomimo niskiej temperatury, naprawdę rozgrzewa.

Wymagania dla pojazdów holujących

Mimo, że holownikiem może być praktycznie dowolny pojazd, to jednak musi on spełniać pewne warunki. Przede wszystkim ciężar holownika wraz z obsługą (sternikiem lub kierowcą) musi być co najmniej równy lub większy od ciężaru parasaila wraz z pasażerem (pasażerami) i liną holowniczą. Holownik musi mieć też taką moc, aby był w stanie osiągnąć minimalną prędkość potrzebną do holowania obciążonego parasaila (im mniejsza waga pasażera, tym mniejsza siła i prędkość potrzebna do holowania i na odwrót).

Warto dodać, że najsłabszymi holownikami, za pomocą których holowane były parasaile z Parasailing Center – Polskiego Centrum Parasailingu, były: RIB z silnikiem 40 KM, quad Honda z napędem łańcuchowym na tylną oś i motocykl z wózkiem bocznym Ural. Nasze parasaile z lekkimi pasażerami, w tym dziećmi, były również holowane ręcznie przez 3 osoby. Ten rodzaj parasailingu jest szczególnie popularny wśród grup organizujących imprezy integracyjne, gdyż sprawdza się doskonale jako ciekawa forma team-buildingu.

POWYŻSZE INFORMACJE DOTYCZĄ WYŁĄCZNIE PARASAILI WYPRODUKOWANYCH JAKO AUTORSKIE KONSTRUKCJE PRZEZ FIRMĘ PARASAILING CENTER I NIE ODNOSZĄ SIĘ W ŻADNEJ MIERZE DO PARASAILI INNYCH PRODUCENTÓW.

Innym rozwiązaniem są łodzie zaprojektowane głównie do parasailingu, w których znajduje się w części dziobowej przedział pasażerski, w środkowej sterówka, a w rufowej platforma startowa. Pod platformą startową usytuowany jest zespół napędowy łodzi i wyciągarko-ściągarki. Wyciągarko-ściągarka, w skład której wchodzi między innymi szpula z liną holowniczą, pozwala na wypuszczanie spadochronów holowanych (parasaili) wraz z pasażerem/pasażerami w powietrze, a po wykonaniu lotu przyciągnięcie ich z powrotem do pokładu startowego. Zaletą takich łodzi jest to, że są niezależne od kierunku wiatru, położenia startowisk na brzegu oraz wielokrotnego rozkładania parasaila, gdyż raz rozpostarta czasza nad pokładem służy do obsługi wszystkich pasażerów znajdujących się w przedziale pasażerskim, a gaszona jest dopiero po wykonaniu wszystkich lotów.

Profesjonalne łodzie parasailingowe mają długość w przedziale 6-12 m i zabierają na pokład od 6 do 15 osób, w tym minimum 2 członków załogi. W Polsce, zgodnie z przepisami, taką łodzią może płynąć maksymalnie 12 osób naraz.